ชาวกะเหรี่ยง ผู้ก่อตั้งสถานพักพิงบ้านทัศนีย์ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก เป็นผู้รับอุปการะเด็กด้อยโอกาสมากว่า ๒๐ ปี ตั้งแต่เด็กทารกที่คลอดออกมาแล้วทำให้มารดาเสียชีวิตซึ่งชาวกะเหรี่ยงถือว่าเด็กเป็นอัปมงคล ต้องฆ่าให้ตาย แต่แม่ทัศนีย์เกิดความสงสารจึงรับเลี้ยงไว้ จากนั้นก็ได้อุปการะเด็กที่ถูกทอดทิ้ง เด็กยากไร้ เด็กที่พ่อแม่ไม่ต้องการตลอดจนเด็กไร้สัญชาติเรื่อยมาจนปัจจุบันมีเด็กในความดูแลกว่าหนึ่งร้อยชีวิต